Rezerwat Bukowiec położony jest w leśnictwie Lipce. Nazwa pochodzi od nazwy okręgu czy obrębu, na jakie dzielono w XIX w. lasy używając nazw słownych uroczysk zamiast numeracji oddziałów. Buk w uroczysku Lipce znajduje się w pobliżu swojej północnej granicy zasięgu, mając już tylko naturalne wyspowe stanowisko.

Rezerwat utworzony w 1934 r. z inicjatywy prof. W. Niedziałkowskiego na niewielkiej powierzchni 1,7ha, oficjalnie zatwierdzony został w 1954 r., kiedy to powiększono jego powierzchnię do 6,5ha. 

Rezerwat Bukowiec położny jest w północnych oddziałach uroczyska Lipce na terenie typowo równiny na wysokości 185 m n.p.m. Gleby w rezerwacie są dość jednolite - płowe, wytworzone z glin zwałowych lekkich i średnich, świeżych z wierzchnią warstwą utworów płowych, o gospodarce wodnej ombrofilnej. W warstwie przypowierzchniowej znajdują się liczne kamienie średnicy 10 - 20 cm w formie bruku oraz nierzadko pokaźne rozmiarami głazy narzutowe. Po części jest stary bukowy drzewostan w wieku 170 do ponad 200 lat z domieszką grabu oraz 120-letniej sosny i brzozy. Obszar ten był niegdyś znany z racji rzadkości występowania buka w byłej guberni warszawskiej. Odbywały się tu przyjęcia w czasie galowych polowań carskich. 

 Buk ze względu na podeszły wiek wydziela się znacznie. Stare drzewa są silnie ugałęzione, dziuplaste, opanowane przez grzyby, nadają się jako „akty” drzew dla malarzy i najzagorzalszych przyrodników dążących do tworzenia rezerwatów ścisłych.
Jest tu też młodszy drzewostan bukowy, około 110-letni z 30% domieszką sosny w wieku 150 lat, z dolną warstwą bukowo - grabową. W części tego wydzielenia znać było ślady zagonów jakby po czasowej uprawie rolnej. Niegdyś zbiorowisko w tym wydzieleniu określono jako las mieszany bukowo-dębowy - Fago-Quercetum petraeae, zaś w drugim wydzieleniu Tilio-Carpinetum typicum. Obecnie jest to zespół Luzulo pilosae-Fagetum.